Եղունգների ներաճը մեծ տարածում ունեցող խնդիր է: Հայտնի է նաև օնիխոկրիպտոզ անվանմամբ: Այս հիվանդության ժամանակ եղունգն աճում է մատի մեջ: Օնիխոկրիպտոզը կարող է լինել միակողմանի և երկկողմանի: Ամենից հաճախ օնիխոկրիպտոզը հանդիպում է բութ մատի շրջանում: 

Բուժման մեթոդները՝ 

• թիթեղի տեղադրում,
• պոդոլոգիական մշակում,
• դեղորայքային բուժում։

Թիթեղի տեղադրումը բուժման ամենահայտնի և տարածված տարբերակներից է: Թիթեղի տեսակները դասակարգվում են ըստ նյութի ու եղունգի վրա ազդեցության: 

Բուժումից հետո հիվանդության կրկնման հավանականությունը հասնում է նվազագույնի: 

Թիթեղով բուժման առավելությունները՝ 

• անցկացնում է տհաճ ցավը, 
• քայլելու ընթացքում անհարմարություն չի առաջացնում, 
• բուժումը կարելի է դադարեցնել ցանկացած ժամանակ, 
• մեթոդը ունիվերսալ է՝ հարմար է և կանանց, և տղամարդկանց,
• կյանքի ռիթմի փոփոխություններ չի պահանջում: 

Առաջացման պատճառներ՝

• անհարմար կոշիկներ,
• եղունգի սխալ կտրել,
• ինֆեկցիաներ,
• բարձրակրունկ կոշիկների հաճախակի կրում,
• հարթաթաթություն,
• եղունգի կառուցվածքի վնասվածքներ,
• օրգանիզմում կալցիումի ավելցուկ:

Սովորաբար եղունգի ներաճն ուղեկցվում է սուր բորբոքումներով: Բուժումը ուշացնելու դեպքում հնարավոր են լուրջ բարդացումներ:

Օնիխոկրիպտոզի հնարավոր բարդացումներից են՝

• թարախակալում. ուղեկցվում է ուժեղ ցավով, բարձր ջերմությամբ ու այտուցներով,
• ինֆեկցիաների ներթափանցում ոսկրային հյուսվածք,
• կարմիր բծերի առաջացում, եղունգի միջուկի բարձր արնահոսություն, եղունգի տակ թարախային պարունակության ընդգծում,
• արյան շրջանառության դադարեցում, հյուսվածքների մահ՝ գանգրենա, փտախտ: Հանգեցնում է անդամահատման: